زينب وأُم البنين عليهاالسلام
وصلوا المدينة والخلق ضجّت بلحنين |
|
واتلاقت ابهالحال زينب وام لبنين |
* * *
صار المناشد والوديعه صفقت الچف |
|
بس الزّفير الصوت بايح والدّمع جف |
بيها غدت ذيچ الأيتام اتلوذ وتحف |
|
يم البنين تصيح شوفي فجعة البين |
* * *
مقدر أسولف بالجرى لا تنشديني |
|
قلبي موزّع والسّهر عامي عيوني |
لا مال ضاعت والدّهر خيّب اظنوني |
|
راحوا طبق كلهم چتل والتّالي حسين |
* * *
قالت وحق اللّي تربّيتي ابحجرها |
|
أدري ابعملة كربلا چايد أمرها |