بكاء أُم البنين أولادها
بقصى المدينة أُم البنين اتصيح بالويل |
|
تندب يبو فاضل يصنديد الرّجاجيل |
* * *
يقولون يبني باللوا شقّيت لصفوف |
|
ودارت عليك القوم يبني بزان وسيوف |
واوقعت يم المشرعه مقطوع لچفوف |
|
مفضوخ راسك والدّما من جروحك تسيل |
* * *
يقولون طبّيت النّهر وطلعت عطشان |
|
وارجعت قلبك بالظّما ملتهب نيران |
ما صار مثلك يا ضيا عيني بلخوان |
|
لجلك أواصل بالبچا انهاري مع الليل |
* * *
يقولون راسك يوم حطّه بحجره حسين |
|
للقاع ردّيته يعقلي ويا ضيا العين |