استفهاميّه بر سرش درآورديم خبر را بدل به انشاء كرد هَلْ تَضْرِبٰانِ شد.

هَلْ تَضْرِبْنَ : يعنى آيا مى زنيد شما گروه زنان حاضره در زمان آينده. صيغه جمع مؤنّث مخاطبه است از فعل استفهام ، صحيح و مجرد و معلوم.

هَلْ تَضْرِبْنَ در اصل تَضْرِبْنَ بود ( جمع مؤنّث مخاطبه بود از فعل مضارع ) خواستيم جمع مؤنّث حاضره بنا كنيم از فعل استفهام ، هل استفهاميّه بر سرش درآورديم خبر را بدل به انشاء كرد هَلْ تَضْرِبْنَ شد.

* * *

و آن دو كه حكايت نفس متكلّم را بود : هَلْ اَضْرِبُ ، هَلْ نَضْرِبُ.

هَلْ أضْرِبُ : يعنى آيا مى زنم من يك مرد يا يك زن در زمان آينده. صيغه متكلّم وحده است از فعل استفهام ، صحيح و مجرد و معلوم.

هَلْ اَضْرِبُ در اصل اَضْرِبُ بود ، ( متكلّم وحده بود از فعل مضارع ) خواستيم متكلّم وحده بنا كنيم از فعل استفهام ، هل استفهاميّه بر سرش درآورديم خبر را بدل به انشاء كرد هَلْ اَضْرِبُ شد.

هَلْ نَضْرِبُ : يعنى آيا مى زنيم ما دو مردان ، يا دو زنان ، يا گروه مردان ، يا گروه زنان در زمان آينده. صيغه متكلّم مع الغير است از فعل استفهام ، صحيح و مجرد و معلوم.

هَلْ نَضْرِبُ در اصل نَضْرِبُ بود ( متكلّم مع الغير از فعل مضارع ) خواستيم متكلّم مع الغير بنا نمائيم از فعل استفهام ، هل استفهاميّه بر