بزياده الف يك صورت ، بتكرار لام الفعل يك صورت ، واين پانزده صورت سه گونه است : يا رباعى مجرد است مزيدش استعمال نشده ، يا رباعى مزيد است مجردش استعمال نشده ، يا هردو موجود واستعمال شده ، ودر گونه دوم تعبير ميشود : ملحق به رباعى مزيد است ، اينك پانزده صورت به ترتيب مذكور ميشود.

(١ ـ فوعل)

اين صورت ميان فاء الفعل وعين الفعل واو زياد شده مانند :

«رودن ، يرودن ، رودنة : خسته ومانده شدن» ثلاثى مجردش «ردن ، يردن ، ردنا : در هم كشيده شدن» است.

«هوجل ، يهوجل ، هوجلة : خفتن سبك» ثلاثى مجردش «هجل ، يهجل ، هجلا : با چشم اشاره كردن» است.

«حوقل ، يحوقل ، حوقلة وحيقالا : ناتوان شدن» ثلاثى مجردش «حقل ، يحقل ، حقلا : دل درد گرفتن حيوان در اثر خوردن علف با گل وخاك».

«صومع ، يصومع ، صومعة : جمع كردن» ثلاثى مجردش «صمع ، يصمع ، صمعا : گذشتن بر افرادى وآنان را با سخن گردآوردن ونگه داشتن»

(٢ ـ فعول)

اين صورت ميان عين الفعل ولام الفعل واو زياد شده ، مانند :

«جهور يجهور ، جهورة : بلندكردن آواز» ثلاثى مجردش «جهر ، يجهر ، جهرا» به همان معنى است.