در ده اسم كه آنها از اين قرار است :

«ابن : پسر ، ابنة : دختر ، اسم : نام ، اثنان : دو مذكّر ، اثنتان : دو مؤنّث ، امرء : مرد ، امرأة : زن ، ابنم : پسر ، است سرين ، ايمن : سوگند» وجائز است نونش حذف شود و «ايم» گفته شود.

واثبات همزه اثنين در اين شعر ضرورت است براى حفظ وزن شعر.

كلّ سرّ جاوز الاثنين شاع ـ كلّ علم ليس فى القرطاس ضاع.

وهمزه هاى زائدى كه در اول مصدر وفعل ماضى وفعل امر حاضر ثلاثى مزيد ورباعى مزيد واقع ميشوند جز همزه باب افعال وهمزه هاى زائدى كه در اول صيغه هاى امر حاضر ثلاثى مجرد واقع ميشوند.

وهمزه اى كه با لام بر سر اسم ميآورند ودر اصطلاح آن را «الف لام» ميگويند.

اين همزه ها را همزه وصل مينامند زيرا در درج كلام ساقط ميشوند ، واز جهت قرائت ، حرف پيش از آنها به حرف پس از آنها وصل ميگردد ، وغير از اينها را همزه قطع گويند.

ودر بحث التقاء ساكنين دانستى كه همزه وصل مفتوح اگر پس از همزه مفرد مفتوحى واقع شود ساقط نميشود ، بلكه قلب به الف ميگردد ، واين استثنائى است از قاعده درج.

ونيز اگر پس از همزه مفرد مفتوح همزه وصل مفتوح نباشد از قرائت وكتابت هردو حذف ميشود ، واين استثنائى است از قاعده