(وقف به هاء سكت)

هاء سكت : هاء ساكنى است كه آخر بعضى كلمات هنگام وقف ملحق ميكنند ، وسكت مانند سكوت مصدر است ، ومقصود از سكت : وقف است ، زيرا به وقف سكوت حاصل ميشود ، پس هاء سكت ، يعنى : هاء وقف ، وآوردن هاء سكت بمنظور آن است كه حركت آخر كلمه خوانده شود ، ووقف بر حركت هم نشود ، وآن در چند مورد اگر بخواهند وقف كنند آورده ميشود :

١ ـ پس از ضميرى كه آخرش متحرّك باشد وهاء نباشد ، مانند : («وَما أَدْراكَ ما هِيَهْ ، نارٌ حامِيَةٌ :) چه ميدانى چيست آن ، آتشى است بسيار سوزنده ـ سورة القارعة ، ١٠١ ـ آيه ١١» هيه : ضمير مفرد مؤنث غائب است ، هاء سكت به آن ملحق شده ، ومانند : «حسابيه ، كتابيه ، ماليه ، سلطانيه ، در سورة الحاقّة ، ٩٦ ـ» در آخر هريك ضمير متكلّم وحده وهاء سكت ميباشد.

٢ ـ پس از صيغه امر مفرد مذكّر كه يك حرفى باشد ، مانند : «ق» از وقى ، يقى ، وقاية ، و «ف» از وفى ، يفى ، وفاء ، و «ر» از رأى ، يرى ، رؤية ، كه در حالت وقف «قه وفه وره» گفته ميشود وهاء سكت در اين صورت واجب است ، زيرا كلمه يك حرف است ، واگر نياورند قهرا وقف به حركت لازم ميآيد.

٣ ـ پس از فعل مضارع ناقص مجزوم ، مانند : «لم يخش ، لم يدع ، لم يرم» جائز است در حالت وقف «لم يخشه ، لم يدعه ، لم يرمة» گفته شود ، وجائز است هاء سكت نياورند ، وبر حرف آخر