ادغام ميكنند ، ودر قرآن هم به هردو گونه قرائت شده ، يعنى لام الفعل را پس از آنكه بر قاعده صيغه سازى امر ساكن شد حركت ميدهند سپس ادغام مينمايند ، نه آنكه حركت اصلى را باقى گذارند ، واين حركت عارضى كه بمنظور ادغام كردن ميآورند ، جائز است ضمة باشد ، به مناسبت آنكه عين الفعل در اين باب مضموم است ، يا فتحه باشد چون فتحه خفيف است ، يا كسرة باشد چنانچه قاعده التقاء ساكنين است ، ودر ابواب ديگر فقط كسرة وفتحة جائز است چون عين الفعل مضموم نيست ، پس در آن پنج صيغه چنين ميگويند : " ليمدّ ، لتمدّ ، مدّ ، لامدّ ، لنمدّ" ، ونيز از اين باب است." ردّ ، يردّ ، ردّا : برگرداندن" و" تبّ ، يتبّ ، تبّا وتببا وتبيبا : تباه شدن" و" بتّ ، يبتّ ، بتّا : بريدن" و" دعّ ، يدعّ ، دعّا : بدرشتى كسى را از خود راندن" و" حضّ ، يحضّ ، حضّا : واداركردن بر كارى" و" عدّ ، يعدّ ، عدّا : شمارش كردن" و" بثّ ، يبثّ ، بثّا : پراكندن"" وشدّ ، يشدّ ، شدّا وشدّة وشدودا : سخت شدن" و" فكّ ، يفكّ ، فكّا : بازكردن" و" مرّ ، يمرّ ، مرّا ومرورا ، وممرّا : گذركردن" ومضاعف ثلاثى مجرّد بيشتر از اين باب است ، وبعضى از اينها مانند مثال دوم وهشتم از باب فعل يفعل نيز آمده است.

(باب فعل يفعل)

مانند : " فرّ ، يفرّ ، فرّا وفرارا ومفرّا : گريختن" ، ماضى" فرر" بوده ، پس از حذف فتحه عين الفعل وادغامش در لام الفعل" فرّ" گرديده ، چهارده صيغه ماضى : " فرّ ، فرّا ، فرّوا ، فرّت ،