هست به كتب لغت مراجعة شود.

«ويح» كلمه ايست كه براى بازداشتن كسى از سخنى يا كارى يا عقيده اى گفته ميشود ، وبقرينه حال ومقال گاهى با رأفت وگاهى با خشونت اداء ميگردد ، وبعضى از اهل لغت تصوّر كرده اند اين معنى خود كلمه است ، پس در معنايش اختلاف كرده اند ، ومانند «ويح» است «ويب وويخ وويس».

«ويه» كلمه ايست كه براى ترغيب وواداركردن ميگويند ، مقابل آن كلمات ، و «ايه» نيز گفته ميشود ، ودر قديم معمول بوده كه اين كلمه را با كلمه ديگرى تركيب ميكردند ، ونام گذارى مينمودند ، مانند : بابويه ، سيبويه ، نفطويه ، قولويه ، عمرويه.

«يوح ويوحى» از نامهاى خورشيد است.

«يوبب» نام پدر شعيب پيغمبر است على نبيّنا وآله وعليه‌السلام.

«يوم : روز» ومقدارى از زمان ، چه قصير باشد يا طويل ، چه خورشيد باشد يا نباشد ، واز آن فعل ساخته اند «ياوم ، يياوم ، ياوم ، مياومة ويواما : روزمزدكردن كارگر» وصاحب منتهى الارب گفته : «يوم ، يوما : روز گرديد».

(معتلّ الفاء واللّام)

واين قسم از لفيف هرچه هست فاء الفعلش واو ولام الفعلش ياء است ، ودر كلام عرب از آن سه قسم ديگر نيامده ، جز يك مادّة كه هردو ياء است ، ومذكور خواهيم داشت ، واين قسم از سه باب