(حروف استقبال)

چهار حرف است كه بر فعل مضارع داخل ميشود ، وآن را به مستقبل مخصوص مينمايد ، وآنها «سين ، سوف ، ان ، لن» ميباشد ، «سين وسوف» مختصّ كلام مثبت است ، «لن» فعل را منفىّ ميكند ، «ان» بر مثبت ومنفىّ داخل ميگردد ، ونيز آن سه فقط بر سر مضارع ميآيد ، ولى «ان» بر سر ماضى وامر هم ميآيد ، لكن در اين صورت تأثيرى در زمان فعل ندارد ، مثال آنها :

(«أُولئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللهُ :) آنان را خدا رحمت ميكند ـ سورة التّوبة ـ ٩ ـ آيه ٧١ ، قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي : يعقوب گفت از پروردگارم براى شما خواستار آمرزش ميشوم ـ سورة يوسف ـ ١٢ ـ آيه ٩٨» اين كلام يعقوب است به فرزندانش پس از آنكه خواستار شدند براى گناهى كه درباره يوسف كرده بودند از خدا طلب آمرزش كند ، واز امام صادق عليه‌السلام روايت شده كه در نظر يعقوب بود كه در سحر شب جمعة براى آنان دعاء نمايد وآمرزش طلبد ، وبهترين اوقات براى دعاء سحرها است ، «عَسى رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ : دور نيست پروردگارتان شما را رحمت نمايد ـ سورة الاسراء ـ ١٧ ـ آيه ٨ ، (لَنْ يَغْفِرَ اللهُ لَهُمْ :) خدا آنان را نميآمرزد ـ سورة المنافقين ـ ٦٣ آيه ٦» ودر فارسى براى فهماندن مستقبل كلمه «خواه» ميآورند ، وميگويند : «خواهم گفت ، خواهى رفت ، خواهد آمد» وبراى فهماندن حال كلمه «دار» ميآورند ، وميگويند : «دارم ميآيم ، دارد ميرود ، دارى ميخورى» واگر يكى از اين چهار حرف نباشد