آمده در كتابت مانند تاء اصلى كشيده نوشته اند.

وهمچنين است اگر محذوف عوضى داشته باشد ، آن عوض حذف ميشود ، ومحذوف مرجوع ميگردد ، مانند «اسم : نام ، ابن : پسر ، ابنة : دختر ، است : سرين» اصل اينها «سمو ، بنو ، بنوة ، سته» بوده ، در تصغيرش ميگوئى : «سمىّ ، بنىّ ، بنيّة ، ستيهة».

لكن در مثل" ميت وناس" كه در اصل" ميّت واناس" بوده" مويت ونويس" ميگوئى ومحذوف را ارجاع نميدهى ، زيرا پس از حذف نيز امكان تصغير بر وزن" فعيل" دارد ، برخلاف آنها كه دو حرفى است ، يا در عوض همزه وصل آمده ، زيرا همزه وصل هرچه باشد بايد در حال تصغير حذف گردد ، مانند" انقسام ، امرأ : مرد ، امراة : زن ، ابنم : پسر ، ايمن : سوگند ، اثنان : دو مذكر ، اثنتان : دو مؤنث «در تصغير اينها ميگوئى : نقيسيم ، مرىء ، مريئة ، بنيم ، يمين ، ثنيّان ، ثنيّتان» واصل «اثنان واثنتان ، اثنيان واثنتيان» بوده.

(شرائط تصغير)

چند چيز است :

١ ـ تصغير اختصاص به اسم دارد ، ودر فعل وحرف نيست ، لكن تصغير فعل تعجّب استعمال شده است ، مانند" ما احيسنه ، ما احيلاه ، ما اميلحه" در تصغير" ما احسنه ، ما احلاه ، ما املحه ، ومراد از تصغير در اين صيغه اظهار محبّت است باضافه تعجّب.

٢ ـ اسم متمكّن باشد يعنى معرب ، لكن بعضى از اسماء مبنىّ مصغّر آمده برخلاف اوزان سه گانه ، مانند «ذا ، تا ، الّذى ، الّتى»