هريك از اين كلمه ها چند حرف است كه با هم تركيب شده ، وهركلمه اى معنائى دارد ، ولى شنونده از يك يك آنها مطلبى دريافت نميكند.

واگر اين كلمات با هم باين صورت : " الله خالق كلّ شىء : خدا آفريننده هرچيزى است" تركيب شود ، شنونده از آن مطلبى مى فهمد.

پس حرف تنها معنى ندارد ، كلمه تنها معنى دارد ولى مطلبى نمى فهماند ، كلام مطلبى را مى فهماند ، ودر اين علم بحث از كلمه است ، وبحث كلام در علم نحو وغير آن است.

(حركت ، سكون)

براى امكان اداء كلمه هرحرفى بايد حركت يا سكون داشته باشد ، حركت عبارت است از فتحه «زبر» ضمّه «پيش» كسره «زير» وباين شكل ا ا ا بر روى حرف ، واگر كسره است بر زير حرف ، وسكون به اين شكل اْ روى حرف گذاشته ميشود ، وحرف فتحه دار مفتوح وحرف ضمه دار مضموم ، وحرف كسره دار مكسور ، وحرف سكون دار ساكن گفته ميشود.

(تشديد)

هردو حرفى كه پهلوى هم از يك جنس ، واول آن ساكن باشد ، بصورت يك حرف نوشته ميشود ، وبا فشار وشدّت اداء ميگردد ، وعلامتى باين صورت اّ روى آن بايد گذاشت ، نام اين علامت تشديد است.