مانند كسى است كه نميآفريند پس آيا يادآور نميشويد ـ نحل ـ ١٦ ـ ١٧" اصلش تتذكّرون بوده ، صيغه جمع مذكر حاضر است.

(قاعدة)

هرگاه سه حرف يكسان در آخر فعلى از باب تفعّل جمع شود جائز است حرف آخر را براى تخفيف بدل به الف كنند ، مانند :

«تظنّن» جائز است «تظنّى» گفته شود ، مصدرش «تظنّن» گمان بردن است.

«تسرّر» جائز است «تسرّى» گفته شود ، مصدرش «تسرّر» سرّيّة گرفتن است ، «سرّيّة» كنيز است.

(قاعدة)

هرگاه فاء الفعل در باب" تفعّل"" تاء يا ثاء يا جيم يا دال يا ذال يا زاء يا سين يا شين يا صاد يا ضاد يا طاء يا ظاء باشد ، جائز است" تاء" تفعّل در فاء الفعل ادغام شود ، وچون در ادغام حرف اول ساكن ميشود وابتداء بساكن بسيار دشوار است همزه مكسورى در اول صيغه هاى ماضى وامر حاضر ميآورند ، مانند.

«تتبّع ، يتتبّع ، تتبّع ، تتبّعا : پى جوئى كردن» به اين قاعدة «اتّبّع ، يتّبّع ، اتّبّع ، اتّبّعا» ميشود.

" تثبّت ، يتثبّت ، تثبّت ، تثبّتا : درنگ كردن وشتاب نكردن در كار" به اين قاعده" اثّبّت ، يثّبّت ، اثّبّت ، اثّبّتا ، ميشود.

«تجنّب ، تجنّبا : دورى گزيدن» «اجّنّب» ميشود. «تدبّر ، تدبّرا : فهميدن» «ادّبّر» ميشود ، در قرآن است :