«توسّد الحجر : سنگ را وسادة گرفت» وسادة : هر چيزى است كه انسان هنگام خوابيدن زير سر گذارد.

(٥ ـ تجنّب)

دورى كردن است ، ومقصود در اينجا آن است كه فاعل مصدر فعل را مرتكب نيست ، مانند :

«تاثّم زيد : زيد مرتكب اثم نشد» اثم : گناه است.

«تفكّه بكر : بكر از فاكهة خوددارى كرد» فاكهة : ميوه است ، يعنى آن را نخورد.

(٦ ـ تلبّس)

تلبّس : جسمى را در بر جسم ديگركردن ، ومقصود در اينجا آن است كه فاعل چيزى را كه فعل از آن مشتق است در بر كرده است ، مانند :

«تقمّص زيد : زيد قميص در بر كرد» قميص : پيراهن است.

«تختّم : خاتم در دست كرد» خاتم : انگشتر است.

«تعمّم : عمامة بر سر بست» عمامة : پارچه ايست كه بسر بندند.

«تنعّل : نعلين بپا كرد» نعلين : نوعى از كفش است.

«تدثّر : دثار پوشيد» دثار : لباسى كه روى لباسها پوشند.

«تحزّم : حزام بست» حزام : كمربند انسان وحيوان است.

«تقلّدت المرئة : آن زن قلادة بست» قلادة : گردن بند است.

(٧ ـ طلبيدن)

چنانچه در باب افتعال گفته شد ، مانند :