زنده است در بهشت. واين معنى در كتب احاديث از مولاى ما امام باقر عليه‌السلام مروى است.

وبعضى مى گويند كه رفع ادريس تا آسمان ششم بوده. وبعضى گويند : چهارم ، واز آن تجاوز نشده ، ومحلّ عيسى عليه‌السلام نيز آسمان چهارم است.

لباس مردمان قبل از زمان ادريس از پوست حيوانات بوده است ، او را صنعت خياطت إلهام فرمودند. أوّل كسى وخيّاطى كه رخت دوخته پوشيده او بود.

ودر بعضى از مؤلّفات تاريخ مصر وتواريخ خلفاى بنى عباس به نظر رسيده كه مأمون يا هارون الرّشيد مقرّر كرد كه چند كس در ديوار يكى از هرمان كه بانى آن ادريس است سوراخى تا اندرون گنبد معلوم نمايند كه آنجا چه چيز مخزون است. بعد از يك سال كندن در عرض نجف ديوار طاقى ظاهر شد ودر آن مقدارى از زر طلا مخزون بود ، آن را به درگاه خلافت خليفه فرستادند ، بعد از حساب مبلغ آن موازى مبلغى بود كه در آن يك سال خرج كندن بعضى از عرض ديوار شده بود. خليفه از آن اشاراتى فهميد به ترك اين مطلب. فرمود كه دست از كندن آن بازداريد ، واعلم عند الله سبحانه.

نسب ادريس بن يارد بن مهلائيل بن قشا بن انوش بن شيث بن آدم ، على نبيّنا وعليهم‌السلام. ومعنى شيث در لغت عرب هبة الله است ، چنانچه صدوق ابو جعفر بن بابويه ، رضى الله تعالى عنه ، در كتاب «من لا يحضره الفقيه» روايت كرده.

وكتب مسئولا بيمناه الدّاثرة الفانية ، محمّد بن محمّد يدعى باقر بن داماد الحسينىّ ، ختم الله له بالحسنى حامدا مصلّيا مسلّما. (ميرداماد ، أربعة ايّام ، ص ٣٩٢ ـ ٣٩٦).

(٢٥)

جنت ومكان روح

وأيضا وجدته بخطه ، قدس‌سره ، من بعض إفاداته. وفى آخره مكانة الرؤيا :

حق آن است كه جنّت موعود بالفعل مخلوق است بالاى هفت آسمان وپايين فلك ثوابت ، كه عرش است ، كه در اصطلاح شرع مقدّس كرسى است ، وفلك الافلاك در اصطلاح شرع عرش است ، وآيه كريمه (عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوى). وحديث شريف : «سقف الجنّة عرش الرّحمن» دلالت واضحه دارد بر آنكه بالاى فلك الأفلاك ، يعنى عرش لا خلأ ولا ملأ است ، وبرهان تناهى ابعاد تمام است وهيچ تخمين در آن نيست.