هم چنان علامت غيبت و حرف استقبال است ، و واو علامت جمع مذكر و فاعل فعل است و نون عوض رفع است كه در واحد بوده و اين ضمّه براى مناسبت واو است. و تاء در تَنْصُرُ و تَضْرِبُ و تَنْصُرٰانِ و تَضْرِبٰانِ علامت غائبه مؤنّث است ، و الف علامت تثنيه و هَم ضمير فاعل و نون عوض رفع است كه در واحد بوده. و ياىِ در يَنْصُرْنَ و يَضْرِبْنَ علامت غيبت و حرف استقبال است ، و نون علامت جمع مؤنّث و ضمير فاعل است. و تٰاء در تَنْصُرُ و تَضْرِبُ علامت خطاب و حرف استقبال است و اَنْتَ در وَىْ مستتر است دائماً ، كه فاعل فعل است و تاىِ در تَنْصُرٰانِ و تَضْرِبٰانِ علامت خِطٰابِ و حرف استقبال است ، و الف علامت تثنيه مذكّر و ضمير فاعل است و نون عوض رفع است كه در واحد بوده. و تٰاء در تَنْصُرُونَ و تَضْرِبُونَ علامت خطاب و حرف استقبال است و واو ضمير جمع مذكّر است و نون عوض رفع است كه در واحد بوده. و تٰاىِ در تَنْصُرِينَ و تَضْرِبينَ علامت خطاب و حرف استقبال است ، و ياء ضمير واحد مؤنّث و فاعل فعل است و نون عوض رفع است كه در واحد مذكّر بوده است. و تٰاىِ در تَنْصُرٰانِ و تَضْرِبٰانِ علامت خطاب و حرف استقبال است ، و الف علامت تثنيه و هَم ضمير فاعل است و نون عوض رفع است كه در واحد بوده. و تٰاىِ در تَنْصُرْنَ وتَضْرِبْنَ علامت خطاب و حرف استقبال است ، و نون ضمير جمع مؤنّث و فاعل فعل است. و همزه ، در اَنْصُرُ و اَضْرِبُ علامت متكلّم وحده و اَنَا در وى مستتر است دائماً ، كه فاعلش باشد. و نون در نَنْصُرُ و نَضْرِبُ علامت متكلّم مع الغير است و نحن در وى مستتر است دائماً ، كه فاعل فعل است. و فاعل يَنْصُرُ و تَنْصُرُ شايد كه ظاهر باشد چون يَنْصُرُ زَيْدٌ و تَنْصُرُ هِنْدٌ و شايد كه ضمير مستتر باشد چون