هَلْ يَضْرِبْنَ : يعنى آيا مى زنند ايشان گروه زنان غايبه در زمان آينده. صيغه جمع مؤنّث غايبه است از فعل استفهام ، صحيح و مجرد و معلوم.

هَلْ يَضْرِبْنَ اصلش يَضْرِبْنَ بود ( جمع مؤنّث غايبه بود از فعل مضارع ) خواستيم جمع مؤنّث غايبه بنا كنيم از فعل استفهام ، هل استفهاميّه بر سرش درآورديم خبر را بدل به انشاء كرد هَلْ يَضْرِبْنَ شد.

* * *

و آن شش كه مخاطب را بود : سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را.

آن سه كه مذكّر را بود : هَلْ تَضْرِبُ ، هَلْ تَضْرِبٰانِ ، هَلْ تَضْرِبُونَ.

هَلْ تَضْرِبُ : يعنى آيا مى زنى تو يك مرد حاضر در زمان آينده. صيغه مفرد مذكّر حاضر است از فعل استفهام ، صحيح و مجرد ومعلوم.

هَلْ تَضْرِبُ در اصل تَضْرِبُ بود (مفرد مذكّر مخاطب بود از فعل مستقبل) خواستيم مفرد مذكّر حاضر بنا كنيم از فعل استفهام ، هل استفهاميّه بر سرش درآورديم خبر را بدل به انشاء كرد هَلْ تَضْرِبُ شد.

هَلْ تَضْرِبٰانِ : يعنى آيا مى زنيد شما دو مردان حاضر در زمان آينده. صيغه تثنيه مذكّر مخاطب است از فعل استفهام ، صحيح ومجرد و معلوم.

هَلْ تَضْرِبٰانِ در اصل تَضْرِبٰانِ بود (تثنيه مذكّر حاضر بود از فعل مضارع) خواستيم تثنيه مذكّر مخاطب بنا كنيم از فعل استفهام ، هل استفهاميّه بر سرش درآورديم خبر را بدل به انشاء كرد هَلْ تَضْرِبٰانِ شد.

* * *