در ص ٢٠٦ جلد دوم مى نويسد : وان اصرّ عليها سيدنا الاستاد دامت بركاته ...

در ص ٢٠٨ مى نويسد : وينسب إلى بعض مشايخنا المحققين ـ وهو ميرزا حبيب الله رحمه‌الله ـ.

نتيجه اينكه شواهد متعددى موجود است كه اين حاشيه رسائل با استفاده از تحقيقات مرحوم صاحب عروه نوشته شده است.

١ ـ در شرح حال شيخ عبد الرسول آمده كه او شاگرد مرحوم سيّد بوده وتقريرات درس او را نوشته است.

٢ ـ روى اين نسخه نوشته شده كه ظاهرا از تقريرات درس مرحوم سيد استفاده كرده وبه قلم خود نوشته است.

٣ ـ در متن كتاب موارد متعددى از سيّد ياد شده كه قبلا ياد كرديم.

٤ ـ سبك نگارش اين كتاب با حاشيه مكاسب مرحوم سيّد بسيار هماهنگ وشبيه است.

٥ ـ برخى از بحث ها كه در اين دو كتاب مطرح شده (مانند بحثى كه در حاشيه خيار غبن مكاسب ، وحاشيه تنبيه دهم رسائل مطرح شده) كاملا مشابه هم است ومى توان حدس زد كه از يك منبع گرفته شده است.

بنابراين مناسب است اين حاشيه رسائل به منظور اينكه آراء اصولى مرحوم سيد در حوزه هاى علميه مطرح شود چاپ ، واز اين راه هم از صاحب عروه رحمة الله عليه تجليل شده وهم از مرحوم شيخ عبد الرسول يزدى كه عالمى وارسته بوده است تقدير وسپاس به عمل آمده باشد ، واين اثر بسيار نفيس در گوشه يك كتابخانه براى هميشه دفن نگردد.