اما ارتكاب گناهان صغيرهيى را كه موجب استخفاف نگردد چه قبل از نيل به مقام نبوت و چه بعد از آن بر ايشان تجويز ميكنند، اين كتاب بار ديگر در سال ١٣٥٢ ه در نجف به چاپ رسيده است.
سيد در قسمت مهم اين كتاب هم خود را بر صرف ظواهر آيات و يا احاديث نبويهاى كه از آنها نسبت خطاء و گناهان كوچك بر پيغمبران استفاده ميشود بكار برده است. و نيز امامان شيعه اماميه را - چنانكه مقتضاى مذهب ايشان است - چون پيغمبران معصوم دانسته و حكم به حسن سيرت همه آنان كرده است.
سيد در اين كتاب مسائلى را به كتاب «الشافى» (١) و رساله «المقنع فى الغيبة» (٢) خود حوالت داده است. اين كتاب را تتمهيى است كه «عبد الوهاب الحسينى» - كه از افاضل قرن نهم و اوائل قرن دهم است - آنرا تأليف نموده است (٣) .
٧ - «الاصول الاعتقادية»: اين رساله كوچك كه درباره صفات خدا، نبوت، امامت بعث، وعد و وعيد، شفاعت، عذاب قبر، فناء عالم، ميزان، صراط، بهشت، دوزخ تأليف يافته است در بغداد در سال ١٩٥٤ م در ٤ صفحه به چاپ رسيده است (٤) .
٨ - «الفصول المختارة»: اين كتاب در دو جزء در نجف به چاپ رسيده. سيد در اين كتاب چنانكه خود در مقدمه آن گفته فصولى از كتب «شيخ مفيد» بطور عموم، و نكتههائى از كتاب «العيون و المحاسن» او را به خصوص گردآورده، و - چنانكه از خلال كتاب بدست ميآيد - آنچه را كه «مفيد» بر او املا كرده بدان افزوده است.
از كتب رجال بدست ميآيد كه نسبت اين كتاب به «شريف مرتضى» مشكوك است، زيرا در اجازه بصروى مذكور نيست، بعضى از مؤلفين كتب روايت آنرا به «مفيد» نسبت دادهاند (٥) ابن شهر اشوب نيز اين كتاب را از مؤلفات «مفيد» شمرده است (٦) ولى از رجوع به خود كتاب بطور وضوح بدست ميآيد كه از «شريف مرتضى» است. سبط «كركى عاملى» در كتاب «رفع البدعة» خود از دو كتاب مختلف نقل ميكند كه يكى از «مفيد» است بنام «العيون و المحاسن»، و ديگرى از «سيد مرتضى» بنام «الفصول المختارة»، و همچنين در كتاب «دفع المناواة عن التفضيل و المساواة» (٧) ، بنابراين ممكن است نام كتاب سيد «الفصول المختارة من العيون و المحاسن» باشد، زيرا بيشتر مطالب آن از كتاب «العيون و المحاسن» «مفيد» اقتباس شده است.
__________________
(١) ص ١٤١، ١٦٣.
(٢) مخطوط آقاى شيخ آقا بزرگ تهرانى ص ٢٦٤، (ادب المرتضى ص ١٤٠).
(٣) ادب المرتضى ص ١٤٠ نقل از روضات الجنات ص ٣٥١.
(٤) ادب المرتضى ص ١٤٠.
(٥) رياض العلماء مخطوط نقل از كتاب بحار (ادب المرتضى ص ١٤١).
(٦) معالم العلماء ص ١٠١ ط ايران.
(٧) رياض العلماء مخطوط ترجمه مرتضى (ادب المرتضى ص ١٤١).