باب (١٧) دوستى برادران

١ ـ أبو عبد الله فرمود : گاهى دوستى براى خدا وپيغمبر است وگاهى براى دنيا دوستى كه در راه خدا وپيغمبر باشد پاداش آن باخداست واگر براى دنيا باشد چيزى نيست.

٢ ـ أبو جعفر فرمود : هرگاه مرد براى خدا كسى را دوست بدارد خدواند باين دوستى أو پاداش ميدهد اگرچه آن دوست در علم خدا از دوزخيان باشد وهرگاه براى خدا أو را دشمن بدارد خداوند بهمين دشمنى أو پاداش ميدهد اگر چه آن دشمن پيش خدا از بهشتيان باشد.

٣ ـ نيز فرمود : هر گاه ميخواهى بدانى كه در تو خيرى هست بدل خويش بنگر اگر فرمانبران خدا را دوست ونافرمانان خدا را دشمن مى دارد پس در تو خيرى هست وخدا هم تو را دوست ميدارد واگر پيروان خدا را دشمن است ونافرمانان را دوست پس در تو خيرى نيست وخدا با تو دشمن است ومرد با آنكسى استكه دوست ميدارد.

٤ ـ أبو عبد الله (ع) فرمود : دوست داشتن نيكان نيكان را براى نيكان ثواب است ودشمن داشتن بدان نيكان را فضيلت نيكان است دوست داشتن بدان نيكانرا زينت نيكان است ودشمن داشتن نيكان بدانرا خوارى بدانست.

٥ ـ أبو عبد الله بحمران فرمود : أي حمران : خدايرا ستونى است از زبرجد كه بالاى آن بعرش بسته پائين آن در زير زمين هاي هفتگانه مى باشد وبر آن هفتاد هزار كاخ ساخته شده ودر هر كأخي هفتاد هزار خانه قرار دارد ودر هر خانه هفتاد هزار حورى مى باشد كه آنها را خداوند براى كسانيكه دوستى ودشمنى آنها در راه أو است آماده ساخته است.