لِلْحُتُوفِ وَجَاهَدَ بَينَ يدَيکَ ، وَنَصَرَکَ عَلَي مَنْ بَغَي عَلَيکَ ، وَفَدَاکَ بِرُوحِهِ وَجَسَدِهِ وَمَالِهِ وَوَلَدِهِ ، وَرُوحُهُ لِرُوحِکَ فِدَاءٌ ، وَأهْلُهُ لِأهْلِکَ وِقَاءٌ ؛ فَلَئِنْ أخَّرَتْنِي الدُّهُورُ ، وَعَاقَنِي عَنْ نَصْرِکَ الْمَقْدُورُ ، وَلَمْ أکُنْ لِمَنْ حَارَبَکَ مُحَارِباً ، وَلِمَنْ نَصَبَ لَکَ الْعَدَاوَهَ مُنَاصِباً ، فَلَأنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَمَسَاءً ، وَلَأبْکِينَّ لَکَ (١) بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً (٢) ، حَسْرَهً عَلَيکَ وَتَأسُّفاً عَلَي مَا دَهَاکَ ، وَتَلَهُّفاً حَتَّي أمُوتَ

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

١ ـ في «م» : عَلَيکَ.

٢ ـ العبقري الحسان : ١ / ٩٨ مسکه٤ : حکايت نمود از شيخ جليل وخطيب بلامثيل آقا شيخ علي اکبر روضه خوان تبريزي از شيخ جليل حاج ملّاسلطانعلي روضه خوان تبريزي که از جمله عبّاد وزهّاد بود؛ نقل کرد که گفت : در عالم رؤيا مشرّف به حضور وافر السّرور حضرت بقيه الله شدم ، عرض کردم : مولانا آنچه در زيارت ناحيه مقدّسه ذکر شده است که مي فرمائيد : «فَلَأنْدُنَبَّکَ صَبَاحَاً وَمَسَاءً وَلَأبْکِينَّ عَلَيکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَمَاً» صحيح است؟ فرمودند : بلي صحيح است. عرض کردم : آن مصيبتي که به جاي اشک خون گريه مي کنيد ، کدام است؟ آيا مصيبت حضرت علي اکبر است؟ فرمودند : نه ، اگر علي اکبر زنده بود در اين مصيبت او هم خون گريه مي کرد. گفتم : آيا مصيبت حضرت عباس است؟ فرمودند : نه ، بلکه اگر حضرت عباس در حيات بود او هم در اين مصيبت خون گريه مي کرد. عرض کردم : البتّه مصيبت حضرت سيدالشّهداء است. فرمود : نه ، حضرت سيدالشّهداء (ع) اگر در حيات بود ايشان هم در اين مصيبت خون گريه مي کردند. عرض کردم : پس اين کدام مصيبت است که من نمي دانم؟ فرمودند : آن مصيبت اسيري زينب عليها السلام است أبد الآباد.