مشّائيان اسلامى همچون فارابى وابن سينا را به محك بررسى در آورند وآن را با نوآوريهاى شيخ اشراق شهاب الدّين سهروردى تلطيف سازند. اينان انديشه‌هاى كلامى اشعرى وغزّالى وفخر رازى را مورد نقد وبررسى قرار دادند وبيشتر بر آراء وانديشه‌هاى خواجه نصير الدّين طوسى كه از او به عنوان خاتم برعة المحقّقين ياد مى‌شد تكيه كردند. خواجه انديشه‌هاى فلسفى ـ كلامى را از حشو وزوائد پرداخته ومجرّد ساخته وكتاب تجريد العقائد را به عنوان دستور نامه‌اى براى انديشه درست خداشناسى وجهان‌شناسى مدوّن كرده بود كه دانشمندان پس از او متجاوز از صد شرح وتعليقه بر آن نگاشتند.

اين مكتب فلسفه كه معمولا از آن تعبير به «مكتب إلهى اصفهان» مى‌شود براى آنكه كرسى حكمت در شهر معنوى وروحانى اصفهان قرار داشته واز اقطار عالم اسلامى طالبان علم ومعرفت بدان شهر دانش ومدينه حكمت روى مى‌آورده‌اند ، مورد غفلت جهان علم قرار گرفته است وفقط در اين اواخر خاورشناس معروف پروفسور هانرى كربن با همكارى بازمانده گذشتگان استاد سيّد جلال الدّين آشتيانى موفّق شد كه برگزيده‌اى از آثار معروف‌ترين چهره‌هاى اين دوره را در مجموعه‌اى چهار جلدى تحت عنوان : منتخباتى از آثار حكماى إلهى ايران از عصر ميرداماد وميرفندرسكي تا زمان حاضر به اهل علم معرفى كنند. در اين مجموعه است كه انديشه‌هاى حكيمانى همچون ميرداماد وميرفندرسكي وملا صدرا وملا رجبعلى تبريزى وملا عبد الرّزاق لاهيجى وحسين خوانسارى وملا شمساى گيلانى وسيد احمد علوى عاملى وفيض كاشانى وقوام الدّين رازى وقاضى سعيد قمى وملا نعيماى طالقانى وملا صادق اردستانى وملا مهدى نراقى ومانند آنان معرفى گرديده است. بخش إلهيّات وجوهر وعرض از شرح غرر الفرائد يعنى شرح منظومه حكمت سبزوارى كه به وسيله اين كمترين (مهدى محقّق) وپروفسور ايزوتسو به زبان انگليسى ترجمه ودر نيويورك چاپ شد