تصريح خودش پيش از او بعضى از اصحاب ، آن را از ابن أبي قره واو از بزوفرى نقل كرده ، فقط چيزى كه مى ماند امر نماز است كه در اقبال ذكرى از آن نيست ، ليكن در مصباح گفته : «ثم صل صلاة الزيارة» وآنچه در وجه آن به نظر مى رسد اين است كه سيد ذكر نماز را به كيفيت مزبوره از كيفيت نماز واقعه در زيارت نامه [كه] از امام زمان مأثور [است] ودر سرداب مى خوانند برداشته است الّا اين كه در آن جا نماز زيارت قبل از خود زيارت است به خلاف ساير زيارات ، ودوازده ركعت است به خلاف نماز زيارت كه دو ركعت است.

پس به نظر مى رسد كه حكم به نماز سيد تقريباً اجتهادى ومأخوذ از زيارت ندبه است ، وشايد سيد در موقع تأليفِ اين مورد ، نظر به آن روايت داشته وبدون مراجعه اين مورد را نوشته ، بنابراين به جهت اشتباه اسم نماز را به تصور زيارت ندبه در اين جا گفته ودر تقديم وتأخير هم اشتباه شده ، يا وجه ديگرى داشته ، يعنى در اين دو سندى ذكر نفرموده است (١).

در هر صورت عدم ذكر نماز در اقبال معتبرتر به نظر مى رسد. همچنين وجه ذكر سند در اقبال وعدم ذكر آن در مصباح معلوم مى شود.

بارى اگر جمود بر عبارت سيد در مصباح نسبت به نماز شود ، وجه آن همان است كه ما در جاى ديگر ذكر كرديم كه به جهت وجود نماز عيدين قبل از آن نماز در اين جا ساقط مى شود واگر در موقع ديگر در عيدين كه فاصله باشد اين دعا را بخواند بايد نماز زيارت را بخواند.

وجه ششم كه نورى در جواب صاحب روضات گفته اين است :

سادساً : قوله : مع أن ديدنه ... الخ ، صحيح في غير هذا الكتاب وكتابه اللهوف ؛ فإنه ما استند فيهما شيئاً من الأخبار والقصص والأعمال والأدعية والزيارات إلى ماخذ ، وفيها ما هو مأثور بسند أو أسانيد متعددة ، ألّفهما في عنفوان عمره كما يأتي. ثم غيَّر طريقته في سائر مؤلفاته ، وبنى على ذكر المأخذ ولو لدعاء صغير وعمل حقير (٢).

__________________

١. چند كلمه اخير در نسخه اصل ناخواناست.

٢. خاتمة المستدرك ، ج ٢ ، ص ٤٥٢.