دو فايده مهمه [اهميت دعاى ندبه در تأليفات علامه مجلسى]

اول اين كه : از نقل مرحوم مجلسى دعاى ندبه را در زاد المعاد ، با اظهار اين كه : «من زيارات وتوسلات راجعه به آه حضرت را در تحفة الزائر نقل كرده ام در اين جا به نقل عهد وزيارت مختصرى مى پردازم» ؛ چه از اين عبارت ظاهر مى شود كه در اين جا خلاصه ومنتخب آنها را نقل مى كند واختيار او همين دعاى طولانى را با وجود در نظر گرفتن رعايت اختصار بجز اهميت وعظمت دعا نتواند بود.

[توثيق بزوفرى در كلمات ابن مشهدى]

دوم آن كه : از عبارت ابن المشهدى قدس‌سره توثيق بزوفرى [بر] مى آيد ؛ زيرا گفته : آنچه من نقل مى كنم به وسيله ثقات به ائمه منتهى مى شود. پس قطعاً اين شخص كه بزوفرى باشد داخل ثقات نامبرده خواهد شد وبه مثل اين طريقه صاحب وسائل (١) ابراهيم بن هاشم پدر على بن ابراهيم صاحب تفسير را توثيق كرده ، چه گفته :

اگر بگويى كه فرقى هست ؛ زيرا «وروايته فيه ... الخ» ، اشاره به كثرت روايت ابراهيم است ، وهمچنين وثاقت على ومعروفيت آن ثابت است.

خواهيم گفت : وثاقت ابن المشهدى ثابت وكثرت وقلت روايت به اصل مدعا مربوط نيست. بلى مؤكد مدعا مى باشد وغرض در اين جا تشبيه اصل استدلال است (٢).

در فصل دوم كتاب تحفة الزائر كه در بيان كيفيت وآداب زيارت حضرت صاحب الزمان است ، پس از بياناتى گفته :

__________________

١. وسائل الشيعة ، ج ٣٠ ، ص ٣٠٢.

٢. عبارت ابن المشهدى در ص ٣٦٨ مستدرك سوم ، وص ٨٨ تحية الزائر (چاپ اول) ، وص ١٠٦ چاپ دوم آن با ترجمه بسيار خوب مندرج است.