|
چهارم خواندن دعاى معروف به «دعاى ندبه» كه آن را شيخ جليل محمد بن المشهدى ورضى الدين على بن طاووس وصاحب مزار قديم نقل كردند از شيخ نبيل محمد بن على بن أبي قرة كه او از كتاب أبي جعفر محمد بن الحسين بن سفيان بزوفرى اين دعا را نقل نمود كه مستحب است آن را در چهار عيد خواند وما آن را از مزار محمد بن المشهدي نقل مى كنيم به جهت نكته لطيفه اى كه بعد خواهيم گفت. بسم الله الرحمن الرحيم ، الحمد لله ... إلى آخر الدعاء. |
وبعد از نقل دعا بر چند امر تنبيه فرموده كه ـ إن شاء الله ـ هر يك در موضع خود در اين شرح مذكور مى گردد.
از بيان مرحوم نورى در مقام ذكر سند كه عبارتش درج گرديد واز بيان او امر سوّم را كه در كتاب مذكور در ذمن تنبيه بر چند امر گفته ، ظاهر مى شود كه دعاى مذكور غير از اين سند ، مستندى ندارد وبلكه تلميذ او محدّث قمّى قدسسره در كتاب هدية الزائرين به اين معنى تصريح كرده ودر ذيل دعاى ندبه بعد از نقل آن در ضمن ادعيه روز جمعه گفته :
بيان اين مطلب آن كه دعاى ندبه در سه كتاب مزار نقل شده ، وعلامه مجلسى نيز از بعض آنها نقل نموده ، وآن سه مزار يكى مزار محمد ابن المشهدى است كه علامه مذكور از او تعبير به مزار كبير مى فرمايد ، وديگر مزار ابن طاووس است كه مصباح الزائر نام دارد ، وديگر مزار قديم است كه ظاهراً از مؤلفات قطب راوندى است.
ودر اين سه مزار ، دعاى ندبه از كتاب ابن أبي قرّه نقل شده است ، ومستندى غير آن نيست. انتهى موضع الحاجة من كلامه.
شارح گويد : اگر سند دعاى ندبه منحصر به اين مى شد مثل علامه مجلسى قدسسره نمى توانست آن را به طور تعيين صريح به حضرت صادق عليهالسلام نسبت دهد ؛ چنان كه در كتاب زاد المعاد گفته :
|
واما دعاى ندبه كه مشتمل است بر عقايد حقه وتأسف بر غيبت حضرت قائم عليهالسلام ، به سند معتبر از حضرت امام جعفر صادق عليهالسلام منقول است كه اين دعاى ندبه را در چهار عيد بخوانند ، يعنى در روز جمعه وروز عيد فطر وروز عيد قربان وروز عيد غدير ، آن گاه دعا را نقل كرده. |