ولو كان حقاً ما
تقول وتدَّعي |
|
على مقلتيه عاد
نرجسها وردا |
وما علموا أن
الحسام بسفكِهِ |
|
دمَ القِرِن
يوماً عُدَّ أمضى الظُبَا حدَّا |
وقوله :
لقد طال الليل
بعد فراقه |
|
وعهدي به لولا
الفراق قصير |
وكيف أرجَّي
الصبح بعدهم وقد |
|
توَّلت شموسٌ
منهمُ وبدور |
وقوله :
ليت شعري كيف
أنتم بعدنا |
|
أترى عندكم ما
عندنا |
بنتم والشوق عنا
لم يبن |
|
وظعنتم والأسى
ما ظعنا |
ومنها :
قل لمسرورين
بالبين ـ وقد |
|
شفَّنا من أجلهم
ما شفَّنا ـ |
لم يهن قط علينا
بعدكم |
|
مثلما هان عليكم
بعدنا |
ولقد كنَّا
نعزِّي النفس لو |
|
كنتم قبلَ
التنائي مثلنا |
لم تبالوا إذ
رحلتم غدوةً |
|
أيُّ شيء صنع
الدهر بنا |
سهرت أجفاننا
بعدكم |
|
فكأنا ما عرفنا
الوسنا |
لا رأت عين رأت
من بعدكم |
|
غير فيض الدمع
شيئاً حَسَنا |
ومنها :
واخدعوا العين
بطيف مثلما |
|
تخدع القلب
أحاديث المنى |
وقوله :
ويا عجباً متى
النسيم يخونني |
|
ويضرم نيران
الأسى بهبوبه |
تحمّله سلمى
إلينا سلامها |
|
فيكتمه ألا يضوع
بطيبه |