از روش لين فلك سبز فام

عمر گذشته است مرا شصت عام

در سر هر سالى از اين روزگار

خورده ام افسوس خوشيهاى پار

باشدم از گردش دوران شگفت

كانچه مرا داد همه پس گرفت

قوّتم از زانو وبازو برفت

آب زرخ رنگ هم از مو برفت

عقد ثريّاى من از هم گسيخت

گوهر دندان همه يك يك بريخت

آنچه بجا ماند ونيابد خلل

بار گناه آمد وطول امل

زنگ رحيل آمد از اين گوچگاه

همسفران روى نهاده به راه

آه زبى زادى روز معاد

زاد كم وطول مسافت زياد

بارگران بر سر دوشم چه كوه

كوه هم زبار من آمد ستوه

اى كه بَرِ عفو عظيمت گناه

در جلو سيل بهار امت كاه

فضل تو گر دست نگيرد مرا

عصمتت ار باز گذرد مرا

جز به جهنّم نرود راه من

در سقر انداخته بنگاه من

بنده شر منده نادان منم

غوطه زن لجّه عصيان منم

خالق وبخشنده احسان توئى

فرد ونوازنده به غفران توئى