جشنِ ميلادِ شهنشاهِ زمين وزَمَن استْ
عيدِ مولودِ خداوندِ جهانِ بُوالحسن استْ
خُسروى كان شَرَفِ مولدِ اَو خانه وحقّ
قبله پىر وجوانْ سجده گهِ مرد وزن استْ
خانه بي خانه خدا منزل اَغيار بود
كعبه بي اَو عجبي نيست كه بيت الوثن استْ
صنم از طاقِ حَرَمْ ريخت چو اَو سود قدمْ
زانكه دانست كه اين دست خدا بُتْ شكن استْ
اين صنم را كه بر اين در بجبين سود زمينْ
نه عجب ديده اَرباب نظرْ كرشمن استْ
سود بر دُوش نبى دستِ خدا پاى علىّ
لبْ بِبندمْ كه نه اين مرحله جاى سخن استْ
گر خدا نيست بتحقيق ونى دوشِ نبى
برتر از عرش بص پايه بنزد فطن استْ
وله في مقطوعة اُخرى علوية :
ايكه نه گر كِلْك تُو دارى نظامْ |
|
دفترِ ايجادْ مُنظّمْ نبودْ |
كعبه زِميلادِ تو اين رتبهْ يافت |
|
ورنَه باين پايه معظّم نبودْ |
والناظم من أعاظم علماء الدين ، وفي الطليعة من فقهاء عصره العرفاء ، من تلمذة المجدّد الشيرازي ، تجد ترجمته في (مطلع الشمس) لصنيع الدولة ، وفي (شهداء الفضيلة) و (وفيات الأعلام).
* * *