خلعتِ خِلّت شد ارزانى بر اندام خلىل
کرد بنىاد حرم چون بهر آن (نِعمَ الخَلَف)
کعبه را شد همسرى با تُربت پاكِ غري
مبدأ اندر كعبه بود ومنتهى اندر نَجف
آسمان زد كوسِ شادي دَر محيطِ (كُن فكان)
زُهره ساز نغمه تبريك زد بي جنگ ودَف
هر در گىتى را بشادى کرد فردوس برىن
نغمه روح الأمىن با ىک جهان شوق وشَغَف
گوش جان بُگشا وبشنو از امىن کردگار
(لا فتى إلّا عليّ لا سيف إلّا ذوالفقار)
* * *
آفتاب عالمِ لا هوت از برجِ قَدَم
كرد گىتى را چه صبح روشن از سَر تا قَدَم
کعبه شد مِشکاة مصباحِ جَمالِ (لَم ىزَل)
بىت (ربّ البىت) را گردىد مَجلاي أتَم
کوکبِ درِي بگشود از فىضِ وجود
کز فروغش نىست جز نامِ دروغى از عَدَم
کِلْكِ قدرت در درونِ كعبه نقشى را نگاشت
پاىه اش را برد برتَر از سَرِ لَوحُ وقَلَم
کعبه گوئي كنز مخفى بود وگوهر زاى شد
زىن شرافت تا ابد گردىد در عالم عَلَم
مکه شد (اُمُّ القرى) از مولدِ (اُمّ الکتاب)
قبه عرش برىن زَد بوسه بر خاك عَدَم