صبح دوشنبه قبل از مراجعه به قسمت مخطوطات ، به سالن عمومى مطالعه قسمت السنة شرقيه كتابخانه رفتم ، واز روى «فيشها» فهارس مشخّصات «الذريعة» را يافتم ، وبر برگ درخواست نوشتم ومنتظر ماندم تا آن كتاب عزيز نفيس را براى من بياورند.

خداوند متعال مؤلف عاليقدر اين كتاب مستطاب مرحوم مبرور خاتمة المحدّثين شيخ العلماء والمحقّقين علاّمه فقيه آية الله حاج شيخ آقا بزرگ طهرانى رضوان الله عليه را در درجات رفيعه قرب جاى دهد ، با مراجعه بآن كتاب شريف ، ومطالعه آنچه در ص ٣٧٤ ج ٢ رديف ١٥٠٥ مرقوم فرموده ، وسپس آنچه در ج ٢٠ ص ٢ درباره «المجدى» بيان داشته بود آن روز اين قدر فهميدم كه اين كتاب از مؤلّفات «صاحب المجدى» است.

امّا چون بهر حال نسخه ناقص بود نمى دانستم كه اين كتاب همان «المجدى» است يا مؤلّفه ديگرى از مؤلّفات أبى الحسن عمرى (ره) است بنا بر اين خواستم از ديگر مآخذ وكتب رجال استمداد كنم ، ولى متأسّفانه در آن كتابخانه عظيم به كتابهائى نظير «تنقيح المقال» و «أعيان الشيعة» و «رياض العلماء» و «مجالس المؤمنين» و «روضات الجنّات» و «منتهى الآمال» و «عمدة الطالب» كه در اين دوتاى اخير منقولاتى از المجدى وجود دارد وامثال اين كتب نمى توانستم بدون راهنما وبه سهولت دسترسى پيدا كنم ، گو اينكه بعد از تفحّص راهنما وتجسّس فراوان ، همان دوست ايرانى ونيز مرد عراقى فاضل وشيعه متديّنى كه او هم كارمند كتابخانه است معلوم شد بيشتر اين كتابها در آن كتابخانه وجود ندارد ، ويا دوره ناقص از آن موجود است. از آنچه را هم كه مرحوم (دهخدا ره) در لغت نامه وضمن عناوين «أبى الحسن العمرى» و «ابن