ودر مجموع شايد آنچه را كه مرحوم «مولى عبد الله افندى قده» در كتاب مستطاب «رياض العلماء» جمع آورى فرموده است مفصّل ترين شرح حالى باشد كه از «عمرى» در كتابى آمده است ، وآنچه را كه شيخ اجلّ حرّ عاملى قدّس الله سرّه در «أمل الآمل» نقل فرموده عينا از «معالم العلماء» ابن شهرآشوب است ، وآنچه مؤلّفان «الدرجات الرفيعة» و «أعيان الشيعة» و «روضات الجنّات» (عرضا واستطرادا) و «تنقيح المقال» و «الذريعة» و «طبقات أعلام الشيعة» و «ريحانة الأدب» و «راهنماى دانشوران» مرقوم فرموده اند ، تلخيص وتفصيل ويا تجزيه وتحليلى است از همانچه در «رياض العلماء» ودو سه مأخذ سابق الذكرى كه مؤلّف محترم رياض از آن نقل وگلچين فرموده است مى باشد ، وهمه آن نيز مأخوذ از المجدى است.

بلى تنها سيّد شريف جليل شمس الدين أبو علي فخّار بن معدّ الموسوى قدّس سره در «الحجّة الذاهب ص ٢٦» باسناد خود از طريق شيخش سيّد عبد الحميد (١) ابن التقي الحسني ره ، از أبي الحسن عمرى خطبه معروف جناب أبي طالب عليه‌السلام را در تزويج حضرت خديجه عليها‌السلام بحضرت ختمى مرتبت صلى‌الله‌عليه‌وآله روايت مى كند ، كه عمرى اين خطبه را در «المجدى» نياورده است ، واين تنها موردى است كه بنظر قاصر اين حقير رسيده است كه كسى از عمرى چيزى نقل كند كه در «المجدى» نيامده باشد.

__________________

(١) اين سيّد بزرگوار همان است كه سيّد شمس الدين فخّار بن معد ، المجدى را بر او قرائت ، واز طريق او ومشايخ او از عمرى روايت فرموده است (به شرحى كه در وصف مخطوطات بعدا مذكور خواهد شد).