از آنجا كه شريف عمرى در عداد محدّثين وفقها رضوان الله عليهم نيز معدود نيست ، از اين رو در غالب از مختصرات كتب «رجال» (به معنى أخصّ كلمه) نيز ذكرى از او نشده است ، وباز آنچه كه در «تنقيح المقال» علاّمه مامقانى وقاموس الرجال با اندكى تفصيل ، ودر بعض كتب ديگر فقط به ثبت وضبط اسم درباره او آمده است ، اطّلاعى اضافه بر آنچه از «المجدى» استفاده مى شود ، مستفاد نمى گردد.

آنچه كه همه ارباب رجال وفهارس وتراجم در تاريخ وفات او گفته اند اين است كه او «بعد از سال ٤٤٣ وفات يافته است» زيرا چون خود عمرى در المجدى مى گويد كه به سال ٤٤٣ بمصر رفتم ، وتكليف تأليف كتابى در نسب طالبيّين بمن شد. پس قطعا او پس از اين تاريخ وفات يافته است.

شريف ابو الحسن عمرى در مواضع متعدّدى در «المجدى» از پدر گرامى خود أبي الغنائم محمّد بن علي بن محمّد بن محمّد بن أحمد بن علي بن محمّد الصوفي ابن يحيى بن عبد الله بن محمّد بن عمر بن علي بن أبي طالب عليه‌السلام ، مطالبى نقل وبگفته او استناد مى فرمايد ، وهمواره با تجليل واحترامى كه شايسته مقام او است از او ياد مى كند ، وعبارات وجملات دعائيّه كه حاكى از حيات ابى الغنائم در حين تأليف «المجدى» است بدنبال اسم او مى آورد ، واز او به عنوان «نسّابة البصرة اليوم» تعبير مى نمايد ، واين عبارات مى رساند كه پدر شريف أبي الحسن نيز بعد از سال ٤٤٣ در حال حيات بوده است.

وبفرض هم ادّعا شود كه ممكن است مطالب ومندرجات (المجدى) از مدّتها پيش از سال ٤٤٣ آماده شده وتدوين گشته بوده است ، باز آخرين تاريخى كه از زنده بودن پدر داريم همان است كه شريف أبي الحسن در مورد