مفاخرات ومنافساتى كه اعراب «عدنانى» (سكنه قسمتهاى شمالى ومركزى وبيشتر صفحات غربى جزيرة العرب با اعراب «قحطانى» (سكنه قسمتهاى جنوبى واكثر سرزمينهاى شرقى) از قديم الايّام با يكديگر داشتند قرنها بر بسيارى از امور سياسى واجتماعى مسلمين مؤثّر بود ، ودر بسيارى از غزوات رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله ، ودر لشكركشى هاى مربوط به فتوحات اسلامى ، ودر منازعات ومحاربات داخلى مسلمين از قبيل جنگهاى جمل وصفّين وقيامها وآشوبهاى دوران سلطنت اموى خصوصا.

ودر بسيارى از وقائع «ايّام العرب» اين آثار بنحو قاطع وغير قابل معارضه اى تجلّى وتأثير مى كرد ، ومطّلعين از حوادث سياسى واجتماعى قرون اوليّه اسلامى ، ومطالعه كنندگان تواريخ وايّام وسير بخوبى از آن استحضار دارند ، ودر اينجا به توضيح بيشترى نياز نيست.

در داخل هر يك از اين دو «شعب» بزرگ ـ يعنى عدنان وقحطان ـ نيز همواره مفاخرات ومشاجراتى بود كه گاه اين مشاجرات به جنگ وجدالهاى سخت منتهى مى گشت ، ودر عرصه سخن وأدب لازمه اين مفاخرات ، ذكر محامد ومناقب ومآثر ومفاخر طرف مباهات كننده ، ويادآورى ذمائم ومعايب ومثالب طرف ديگر بود ، وخوانندگان فاضل بخوبى از انعكاسى كه اين مفاخرات بر صحنه أدب عرب دارد آگاهند.

در ميان قبال عدنانى هذيل وكنانه با تميم وباهلة يا قيس با ربيعه واين اخير با مضر ، وبعضى از اين عدنانيان با «تغلب» قحطانى ، ويا از دو حمير قحطانى با يكديگر.

ويا بعضى قبايل عدنانى هميشه با هم در حال مفاخره ومباهات بودند ، ودر