فإن استعنت بواحد أرّخ : (ألا

أثكلت عبدالله يا حسن الزكيّ)

رخت بربست زين سراى غرور

مسند انداخت صدردار خلود

گفت هشيار سال رحلت او :

(مامقانى به خلد كرد ورود)

دريغ ودرد كه چون شيخ مامقانى رفت

كه بُد ز بودش بنيان شرع استحكام

مه محرّم وقتل حسين وفوت حسن

از اين دو واقعـه برخلق خورد وخواب حرام

بمقتضاى قضا چونكه كرد جان تسليم

كميت روحش بسوى بهشت چون زد گام

فأذبت قلب الناس قلت منادياً

هزار وسيصد وبيست وسه از عدد الهام