الزائر) الفارسي المطبوع في ايران ، وأنا أذكر عين العبارة ، قال رحمه‌الله (١) :

«ودر ميان صفّه مذكوره وسرداب مقدّس شبّاكى است با درى از چوب ساج كه آن را به امر احمد الناصر بالله العبّاسى در سنه ششصد وشش ساخته اند چنانچه صورت آن با بعض آيات شريفه در كتيبه آنجا مرقوم است ، وآنچه از مشايخ دست بدست رسيده اين است كه اين صفّه محلّ حوض بود به جهت وضو گرفتن آن بزرگواران در آن سرداب ، پس از آنكه خانه آن بزرگواران مزار ومحلّ عبادت مردم شده اين صفّه شريفه معيّن شده بود به جهت گذاشتن وانداختن عرايض ورقاع حاجات كه شيعيان به حضرت صاحب الزمان عجّل الله تعالى فرجه مى نوشته اند وبه آنجا مى گذاشته اند ، وهر وقت صلاح بود جواب عريضه از آنجا يا از خارج به صاحبش مى رسيد ، چنانچه بعضى از حكايات آن را سيّد جليل على ابن طاوس در اواخر كتاب فرج المهموم نقل كرده.

وبه ملاحظه اين سيره وعادت در طرف راست در وسط شبّاك سوراخى بقدر آنكه دست در ميان آن برود ورقعه را بيندازد گذاشته اند كه در طرف ديگر نظير آن را ندارد وهر كس تأمّل كند مى داند كه اين سوراخ ساخته براى همين كار بود وآن محل در همه آن سرداب امتيازى پيدا كرد در تبرّك وشرافت واحترام وبوسيدن واستشفا تا آنكه صحن وراه سرداب مقدّس از آن صحن مطهّر جدا شد واز غير جنس خدمه براى او ظاهر شد وديدند حرص ورغبت شيعيان را به آن محلّ شريف وغلبه واستيلاء خود را بر آن غربا وزوّار بى معين لهذا آن را براى كسب غير طيّب خود سرمايه كردند وبراى جلب منافع از ايشان آن را دكّانى قرار داده اند وبه اقسام حيل از آنها فائده مى بردند وكم كم به دادن

__________________

(١) تحيّة الزائر : ٢٤٤.