قلها وقلبه من المصايب يوقد وقيد |
|
بتسايليني وين أخيّي عيّد العيد |
مَدري بعزم سبط النّبي أي بلده يريد |
|
يرجع الطيبه لو يروح الغاضريّه |
* * *
لكن اخبرچ والقلب صادي وملهوف |
|
حزنه حنى ضلوعي وخلّي الدّمع مذروف |
خيّي نزل وادي يسمّى أرض لطفوف |
|
ومن كل كتر دارت عليه علوج أُميّه |
* * *
ولن الدّمع منها على الخدّين مسفوح |
|
وتصيح يبني قوم شد رحالك نروح |
نتدارك المظلوم قبل يروح مذبوح |
|
وانصر اخوك حسين يا حر يا شفيّه |
* * *
قلها وتزفّر وهمَلت بالدّمع عينه |
|
اطراد يوم الطّف انا ويني ووينه |
فاز الذي دون السّبط تقطع يمينه |
|
مثل البطل عبّاس جيدوم السّريّه |
* * *