أبروحي أفديه او بنيني |
|
بس عدل ريته يجيني |
والصبر تدري جزعته |
|
ينعه صوتك من سمعته |
* * *
ابعبّاس اخبرچ وأخوته |
|
وجعفر وعبد الله وعون |
وتگلّه ولدي الأربعة |
|
لحسين فدوه ايروحون |
كافي لون وحده رجع |
|
خلّي الوِلد ليرجعون |
هم ترد ذيچ الليالي |
|
يبني ذكراك اعله بالي |
كلشي من عمري أخذته |
|
ينعه صوتك من سمعته |
* * *
أُم البنين الفاجده |
|
تناشده أبجمر المدمع |
احچيلي بحسين اشسده |
|
يا بشر گلبي اِتگطّع |
جاوبها بلسان الدمع |
|
عالثره عفته اموزع |
ضامي عفته اعله الوطيّه |
|
وسحگته اِخيول آل أُميه |
باليسر مسبيّه اِخته |
|
ينعه صوتك من سمعته |
* * *
من سمعت ابهذا الخبر |
|
ما ظل بعد بيها احساس |
تلطم ابحرگة اعله الوجه |
|
تهيل التراب اعله الراس |
تنشد الوادم عالجره |
|
وشتجاوب أُم العبّاس |
لا تألموني ابنشدكم |
|
لو أجاوب شرد اگلكم |
آنه كل عِزّي فگدت |
|
ينعه صوتك من سمعته |
* * *