فصل : الإخلاص فى الود والصدق فى الحب :

اعلم أن من أخلص فى وده وصدق فى حبه كان استلذاذه بمنعه أكثر من استلذاذه بعطائه ، فإن كل أحد يذكره وهو بقربه ، وإنما المخلص فى عقده وصدقه من لا يفتر عن أداء حقه ، وإن كان يبتليه ويعذبه.

وحكى أن الشبلى كان فى داره ديك يصيح بالليل ، فأخذه ليلة وشد قوائمه وطرحه فى بيت فلم يصح تلك الليلة ، فلما أصبح قال له : يا مدّع ، إنما كنت تذكره من رأس العافية ، فلما أصابك البلاء سكت ولم تذكره ، وأنشدوا :