ورووا أنّ داود عليه‌السلام قدّم اوريا بن حنان امام التّابوت ليقتل فيتزوّج امرأته (١).

__________________

« آنگه خداى تعالى حكايت كرد فعل ايشان را كه زليخا بيوسف همت كرد ويوسف نيز همت كرد بزليخا اما اصحاب حديث وحشويان گفتند : شيطان بيامد ويكدست بر پهلوى اين نهاد ويكدست بر پهلوى آن ؛ وايشان را جمع كرد در يك خانه ، وچون ايشان با يكديگر حاضر آمدند زليخا چندانى مراوده ومخادعه كرد وتضرع ولابه كه يوسف را نرم كرد ويوسف اجابت كرد او را وعزم كرد بر معصيت ، همت هر دو را بر يك وجه تفسير كردند وآن عزم است. گفتند : هر دو بر معصيت عزم درست كردند ؛ ويوسف عليه السلام جلس منها مجلس الخائن ، او از زليخا آنجا بنشست كه جاى خيانت كنندگان وجاى زانيان باشد وكار ميان ايشان تا حل سراويل برسيد ( تا آنكه گفته ) واز اين ترهات ومحالات آنچه عقل وشرع وقرآن وأخبار پيغمبران خداى را از آن منزه كرده است واين هيچ بنزديك ما روا نيست بر پيغمبران : از آنجا كه ايشان معصومان ومطهرانند وصغيره وكبيره بر ايشان روا نيست از آنجا كه ادله عقل دليل كرده است بر عصمت ايشان چه در عقل مقرر است كه تجويز كبائر وصغائر بر ايشان منفر بود مكلفان را از قبول قول ايشان واستماع وعظ ايشان ، وغرض قديم تعالى از بعثت ايشان قبول قول ايشان است وامتثال امر واجابت دعوت ايشان وآنچه قدح كند در آن واجب بود كه خداى تعالى ايشان را از آن منزه ومعصوم دارد ، وتجويز زنا كه اكبر الكبائر است وأعظم الخطايا وأمهات الذنوب واجب بود كه از آن منزه باشند كه حظ او در تنفير بغايت ونهايت است اما تفسير آيت بر وجهى كه مطابق ادله عقل بود وموافق مذهب حق ( تا آخر توجيه او ) ».

__________________

(١) قال الثعلبى فى العرائس عند ذكر قصة داود حين ابتلى بالخطيئة ضمن نقل الاقوال ما نصه : « فنظر داود الى امرأة فى بستان على شط بركة تغتسل ، هذا قول الكلبى وقال السدى : رآها تغتسل على سطح لها فرآها امرأة من أحسن النساء خلقا فعجب داود من حسنها وحانت منها التفاتة فأبصرت ظل داود عليه‌السلام فنشرت شعرها فغطى بدنها كله فزاد بذلك اعجابا