الفعل ساكن ميشود ، وبا سكون حرف دوم ادغام ممتنع است ، وهمچنين است چهارده صيغه ماضى در ابواب ثلاثى مجرد وثلاثى مزيد فيه.

مضارع «يمدد» بوده ، ضمّه عين الفعل را بر فاء الفعل نقل كردند ، وعين الفعل را در لام الفعل ادغام نموده «يمدّ» شد ، چهارده صيغه مضارع : «يمدّ ، يمدّان ، يمدّون ، تمدّ ، تمدّان ، يمددن ، تمدّ ، تمدّان ، تمدّون ، تمدّين ، تمدّان ، تمددن ، امدّ ، نمدّ» در دو صيغه جمع مؤنث ادغام ممتنع است به همان جهت كه گفته شد ، وهمچنين سائر ابواب مجرّد ومزيد.

مصدرش «مددا» بوده ، ادغام واجب از جهت سكون حرف اول انجام شده «مدّا» گرديده ، ونيز از اين ماده «مدد» مصدر است ، ولى به معنى كمك كردن آمده ، وادغام در آن واجب نيست ، زيرا حرف اول متحرك است ، وواجب نيست كه آن را ساكن كنند ودر حرف دوم ادغام نمايند ، گرچه در صيغه هاى فعل واجب دانسته اند.

صيغه هاى امر ، در پنج صيغه كه ضمير متّصل نشده ، فكّ ادغام است ، زيرا لام الفعل ساكن ميگردد ، وبا سكون آن ادغام ممتنع است ، ودر نه صيغه ديگر مانند مضارع است ، در هفت صيغه ادغام واجب ، ودر دو صيغه ممتنع است ، چهارده صيغه امر : «ليمدد ، ليمدّا ، ليمدّوا ، لتمدد ، لتمدّا ، ليمددن ، امدد ، مدّا ، مدّوا ، مدّى ، مدّا ، امددن ، لامدد ، لنمدد» وهمچنين سائر ابواب مجرد ومزيد ، وطائفه اى از عرب به نام بنى تميم در آن پنج صيغه هم