١٤ ـ نضرب ـ نون حرف مضارع ، ضمّه علامت رفع ، ودر اين صيغه ضمير نحن مستتر است به استتار واجب ، ومعنى استتار آن است كه فعل از جهت معنى داراى آن ضمير است.

واجمال كلام در زيادات ماضى آنكه در اواخر دوازده صيغه ضمائر بارز متّصل شده ، ودر دو صيغه «ضرب وضربت» ضمير مستتر است ، وتاء كه علامت تأنيث است ملحق شده

ودر چهارده صيغه مضارع غير از ضميرها ، در اول آنها حرف مضارع زياده شده «در صيغه اول ودوم وسوم وششم ياء ، در صيغه سيزدهم همزة ، در صيغه چهاردهم نون ، در هشت صيغه ديگر تاء» ودر آخر دوازده صيغه علامت رفع زياد شده «در صيغه اول وچهارم وهفتم وسيزدهم وچهاردهم ضمه ، در صيغه دوم وپنجم وهشتم ويازدهم نون مكسور ، ودر صيغه سوم ونهم ودهم نون مفتوح» ودر دو صيغه جمع مؤنث غائب وحاضر «يضربن وتضربن» علامت رفع نيست.

واما چهارده صيغه امر ، چنانچه مذكور شد همان چهارده صيغه مضارع است ، ولى در اول شش صيغه غائب ودو صيغه متكلم لام مكسور كه بنام لام امر است پيش از حرف مضارع زياد شده ، ودر اول شش صيغه حاضر حرف مضارع حذف ، وهمزه اى بجايش آورده شده واز آخر دوازده صيغه علامتهاى رفع حذف شده ، ودر آخر دو صيغه «يضربن وتضربن» تغييرى نشده است ، وصورت صيغه هاى امر