٣ ـ ضربوا ـ واو علامت جمع مذكّر وضمير فاعل است ، مانند «زيدون ضربوا ، وضرب زيدون» وآنچه در صيغه تثنيه گفته شد در اينجا نيز گفته ميشود ، ودر اين صيغه فتحه باء به مناسبت واو به ضمّة تبديل شده است ، ودر كتابت قاعدة آن است كه پس از واو جمع الفى نويسند تا با واو غير جمع اشتباه نشود ولى خوانده نميشود.

٤ ـ ضربت ـ تاء ساكن در اين صيغه علامت تأنيث است ، يعنى دلالت ميكند كه فاعل مؤنّث است ، وضمير مفرد مؤنث غائب كه هى باشد در آن مستتر است آنگونه كه هو در ضرب مستتر است.

٥ ـ ضربتا ـ تاء علامت تأنيث فاعل ، والف علامت تثنيه وضمير فاعل است.

٦ ـ ضربن ـ نون مفتوح علامت جمع مؤنث وضمير فاعل است ، مانند واو كه علامت جمع مذكر است ، واگر فاعل جماعتى از مردان وزنان باشند صيغه ضربوا آورده ميشود ، وباء در اين صيغه تا صيغه چهاردهم براى سهولت تلفّظ ساكن شده.

٧ ـ ضربت ـ تاء مفتوح علامت مفرد مذكر حاضر وضمير فاعل است.

٨ ـ ضربتما ـ تما علامت تثنيه مذكر حاضر وضمير فاعل است.

٩ ـ ضربتم ـ تم علامت جمع مذكر حاضر وضمير فاعل است.

١٠ ـ ضربت ـ تاء مكسور علامت مفرد مؤنث حاضر وضمير فاعل است.

١١ ـ ضربتما ـ تما در اين صيغه مانند صيغه هشتم ضمير فاعل.