است ، وهنگام تكلّم از قرائن دانسته ميشود فاعل مرد است يا زن.

١٢ ـ ضربتنّ ـ تنّ علامت جمع مؤنث حاضر وضمير فاعل است.

١٣ ـ ضربت ـ تاء مضموم علامت متكلّم وحده وضمير فاعل است.

١٤ ـ ضربنا ـ نا علامت متكلم مع الغير وضمير فاعل است.

اين چهارده صيغه ماضى ، اما چهارده صيغه مضارع :

١ ـ يضرب ـ ياء حرف مضارع ، وضمّه اى كه بر حرف آخر كلمه است در اصطلاح علامت رفع گويند ، ورفع يكى از اقسام اعراب است ، ومعنى اعراب واقسام آن در علم نحو بيان ميشود. وچنانچه در ضرب گفته شد در يضرب ضمير هو نيز مستتر است.

٢ ـ يضربان ـ ياء حرف مضارع ، الف علامت تثنيه وضمير فاعل است ، نون مكسور علامت رفع است ، وضمّه باء به مناسبت الف به فتحه تبديل شده.

٣ ـ يضربون ـ ياء حرف مضارع ، واو علامت جمع مذكر وضمير فاعل است ، ونون مفتوح علامت رفع است.

٤ ـ تضرب ـ تاء حرف مضارع ، وضمه آخر كلمه علامت رفع است ، ودر اين صيغه مانند ضربت ضمير هى مستتر است.

٥ ـ تضربان ـ تاء حرف مضارع ، الف علامت تثنيه وضمير فاعل ، ونون مكسور علامت رفع است.

٦ ـ يضربن ـ ياء حرف مضارع ، نون مفتوح در اين صيغه علامت جمع مؤنث وضمير فاعل است ، وضمه باء براى سهولت تلفّظ به سكون تبديل شده.