كه : اى مردمان برخيزيد به جانب آتشهاى گناهان خود كه به هيزم معصيت بر پشت خود افروخته ، پس إطفاى شعله آن آتشها بكنيد وفرونشانيد التهاب واشتعال آن را به آب نهر نماز خود.

تاسع ، از طريق كافى كلينى ، رضوان الله تعالى عليه ، فى الصحيح عن زرارة عن أبى جعفر ، عليه‌السلام ، قال : «بينا رسول الله ، صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، جالسا فى المسجد إذ دخل رجل فقام يصلّى ، فلم يتمّ ركوعه ولا سجوده. فقال صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : نقر كنقر الغراب : لإن مات هذا وهكذا صلاته ، ليموتنّ على غير دينى».

به سند صحيح از زراره از مولاى ما ابى جعفر الباقر ، عليه‌السلام ، فرمود كه : روزى از روزها ، رسول ، صلى‌الله‌عليه‌وآله ، نشسته بود در مسجد كه مردى داخل مسجد شد ، پس برخاست به نمازگزاردن ، پس نماز گذارد. از روى استعجال بى اكمال ركوع وسجود واتمام وظائف وآداب. پس رسول ، صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، فرمود : اين مرد نمازگزارنده در نماز خود نظير كلاغى است در برچيدن دانه از روى زمين به منقار ، ونماز او با اين قيام وقعود وركوع وسجود شبيه نقر آن كلاغ است. اگر اين شخص بميرد ونماز او در مدّت حيات به اين قاعده بوده باشد ، هرآينه از لباس حيات عارى خواهد شد بر غير دين من ، بر دين ديگر غير دين اسلام ، نعوذ بالله من ذلك.

عاشر ، به طريق ابى جعفر كلينى در كافى ، از سهل بن زياد ، از نوفلى ، از سكونى ، از مولاى ما أبى عبد الله جعفر الصّادق ، ع ، از پدر معصومش مولاى ما ابى جعفر الباقر ، ع ، قال : قال رسول الله ، صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : «لكلّ شيء وجه ، ووجه دينكم الصّلاة ، فلا يشيننّ أحدكم وجه دينه ، ولكلّ شيء أنف ، وأنف الصلاة التكبير»

هر چيز را روى باشد ، وروى دين شما نماز است ، وهر چيز را بينى باشد وبينى نماز شما تكبير است. پس بايد كه هيچ يك از شما روى دين خود را كه نماز است به عيب نقصان عيبناك نكند.

حادى عشر ، از طريق كافى كلينى ، رضى الله تعالى عنه ، فى الصّحيح عن هشام بن سالم ، عن أبى عبد الله عليه‌السلام ، قال : «إذا قام العبد فى الصّلاة فخفّف صلاته ، قال الله تبارك وتعالى لملائكته : أما ترون إلى عبدى كأنّه يرى أنّ قضاء حوائجه بيد غيره. أما يعلم أنّ قضاء حوائجه بيدى».

به سند صحيح از مولاى ما أبى عبد الله الصّادق ، ع ، فرمود كه : هرگاه بنده برخيزد به اداى فريضه وبه جهت حاجتى داشته باشد در آداب ومسنونات واذكار وادعيه